Feste Boyen w Giżycku powstała w latach 1843-1855. Jej zadaniem było blokowanie ciaśniny pomiędzy jeziorami Kisajno i Niegocin. Twierdza, a w zasadzie fort artyleryjski, powstał na planie sześcioboku z czterema bramami prowadzącymi na jej teren. Całą budowlę otaczał mur Carnota mierzący 2303 m długości. Kamień węgielny wmurowano 4 września 1844 r. Dwa lata później twierdza otrzymała swoją nazwę na cześć jednego z inicjatorów jej budowy, pruskiego ministra wojny generała Hermana von Boyena. Na jego cześć trzy bastiony nazwano imionami generała, a trzy kolejne oznaczono symbolami z jego herbu. Na terenie twierdzy przez cały czas prowadzono prace budowlane wznosząc kolejne obiekty i modernizując już istniejące. Dzięki temu garnizon fortyfikacji stanowiło około 3000 żołnierzy wyposażonych w liczną artylerię.

W chwili wybuchu I Wojny Światowej twierdza odegrała istotną rolę osłaniając mobilizację wojsk niemieckich. Pod koniec sierpnia 1914 r. dzięki dowódcy pułkownikowi Busse na przedpolach twierdzy zatrzymano wielokrotnie liczniejsze siły rosyjskie, które szły wesprzeć armię gen. Samsonowa nacierającego z południa na Olsztyn. Również w późniejszym okresie oddziały garnizonu Giżycka brały udział w walkach na terenie Prus Wschodnich.

W przededniu wybuchu II Wojny Światowej Feste Boyen stanowiła punkt koncentracji wojsk niemieckich, które zaatakowały Polskę. Na terenie fortyfikacji mieścił się szpital. Ponadto działał tutaj ośrodek wywiadu niemieckiego. Abwehra zajmowała się m.in. szkoleniem oficerów rosyjskich, którzy trafili do niewoli niemieckiej i postanowili walczyć po stronie III Rzeszy. Twierdza została zajęta przez nacierające wojska rosyjskie pod koniec stycznia 1945 r. Wojsko Polskie przebywało na terenie twierdzy przez dwanaście lat. Po opuszczeniu fortyfikacji i przekazaniu jej władzom cywilnym na terenie obiektów zaczęło działać kilka przedsiębiorstw związanych z przemysłem spożywczym. Po przemianach gospodarczo ustrojowych większość zakładów uległa likwidacji. Od tego czasu Twierdza Boyen jest obiektem licznie odwiedzanym przez turystów i stanowi największy zabytek Giżycka i okolic.

tekst: Piotr Todryk

{gallery}about-us/g{/gallery}